متراکم کردن با وسایل مکانیکی:
متراکم کردن بتن با وسایل مکانیکی مناسب‌ترین روش برای بتن‌های سفت و درشت‌دانه می‌باشد، بسته به نوع این وسایل روش‌های زیر مورد عمل بوده و توصیه می‌شوند:
تراکم با کوبنده‌های موتوری: از این روش در مورد بتن‌های خیلی سفت و در کارهای پیش‌ساخته استفاده می‌شود.
تراکم با استفاده از نیروی گریز از مرکز: از این روش در ساخت بتن متوسط یا شل و در کارهای پیش‌ساخته نظیر لوله‌ها و شمع‌ها استفاده می‌شود.
لرزاندن (ارتعاش):
لرزاندن، چه داخلی چه خارجی، پرکاربردترین روش برای تراکم بتن به شمار می‌آید.
هنگاهی که بتن لرزانده می‌شود، اصطکاک داخلی بین دانه‌ها موقتاً از بین می‌رود و بتن مانند یک مایع رفتار می‌کند.
بتن تحت‌تأثیر عمل ثقلی در قالب‌ها فرو می‌نشیند و حباب‌های بزرگ هوای محبوس با سهولت بیشتری به سطح صعود می‌کنند.
برای رسیدن به بهترین نتایج، استفاده صحیح از ارتعاشگرهای داخلی دارای اهمیت است.
ارتعاشگرها نباید برای به حرکت در آوردن افقی بتن به کار گرفته شوند، زیرا این کار سبب جداشدگی می‌شود.
حتی‌الامکان، باید ارتعاشگر به طور قائم و در فواصل منظم به درون بتن آورده و اجازه داده شود که ارتعاشگر تحت‌تأثیر وزن خود به داخل بتن فرو برود.
ارتعاشگر باید سریعاً به ته لایه‌ای که بتن‌ریزی می‌شود نفوذ کرده و نیز حداقل mm 150 به درون لایه ریخته شده قبلی نفوذ کند.
ارتعاشگر باید به اندازه لازم ساکن نگهداشته شود تا تراکم کافی به دست آید و سپس به آرامی از بتن بیرون آورده شود.
معمولاً زمان فرو بردن بین 5 تا 15 ثانیه، تراکم کافی را فراهم می‌آورد.
غوطه‌ور نگهداشتن ارتعاشگر در بتن پس از جمع شدن خمیر سیمان در سطح بتن و در بالای سر ارتعاشگر راهکار نامناسبی است که نایکنواختی بتن را در پی دارد.
مدت زمانی که یک ارتعاشگر باید در بتن نگهداشته شود، به اسلامپ بتن، قدرت ارتعاشگر و ماهیت مقطع متراکم شونده بستگی دارد.
ارتعاش از خارج:
ارتعاشگرهای خارجی می‌توانند به صورت ارتعاشگرهای قالب، میزهای لرزان یا ارتعاشگرهای سطحی مانند شمشه‌های لرزان، ارتعاشگرهای صفحه‌ای، شمشه‌های غلتان لرزان یا ماله آهنی‌های لرزان و یا تخته ماله‌های لرزان باشند.
ارتعاشگرهای قالب چنان طراحی می‌شوند که بتوان آنها را محکم به بدنه بیرونی قالب‌ها متصل کرد، به خصوص:
برای متراکم کردن بتن در اعضایی که بسیار نازک‌اند یا فشردگی آرماتور در آنها زیاد است.
به عنوان مکمل لرزاننده‌های داخلی.
برای مخلوط‌های سفتی که امکان استفاده از ارتعاشگرهای داخلی در آنها میسر نباشد بسیار سودمنداند.
مشخصه‌های اصلی بتن متراکم شده بعد از ویبره زدن عبارتند از:
- فرو رفتن دانه‌های درشت در داخل بتن و جا افتادن آنها
- مسطح شدن سطح تمام شده بتن
- متوقف شدن خروج حباب‌های بزرگ هوا از سطح بتن
- ظاهر شدن غشائی نازک از خمیر شفاف سیمان در سطح کار
پروانه ساختمان – پایانکار – طراحی معماری و سازه اجرایی – نقشه ازبیلت در مشهد
با بیش از 20 سال سابقه درخشان
جهت مشاوره رایگان همین الان تماس بگیرید
مهندس تقی زادان 100 – 4444 – 0915
